Με την ενσωμάτωση του 100% των ψήφων ανά την Ελλάδα, το ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής διαμορφώνεται στο 7,72% και η Παραπολιτική καταθέτει τη γνώμη της για την επίδοση του κόμματος που στήριξε σε αυτές τις Ευρωεκλογές.
Να μερικές σημειώσεις:
1) Το Κίνημα Αλλαγής είναι πλέον το τρίτο κόμμα της χώρας κι αυτό είναι από μόνο του θετικό, πόσο μάλλον όταν σε αυτή τη θέση βρισκόταν για χρόνια η συμμορία των νεοναζί δολοφόνων. Από την άλλη όμως, η τρίτη θέση...δεν οδηγεί στα προκριματικά του Champions League, η σειρά κατάταξης δεν είναι και τόσο σημαντική.
2) Το ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής μειώνεται ελαφρώς σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014, όταν και το εγχείρημα της Ελιάς είχε λάβει 8,02%. Σε απόλυτο αριθμό ψήφων, το Κίνημα Αλλαγής υποχωρεί από τις 458.514 στις 436.732. Χάνει δηλαδή περίπου 20.000 ψήφους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η Φώφη Γεννηματά είχε σχολιάσει αρνητικά το αποτέλεσμα της Ελιάς δηλώνοντας ότι δεν συμβιβάζεται με το 8%.
3) Η απώλεια 20.000 ψήφων θα ήταν ασήμαντη αν οι πολιτικές συνθήκες ήταν παρόμοιες με εκείνες του 2014 -αλλά δεν ήταν. Το 2014 η Ελιά είχε να διαχειριστεί τη μεγάλη κυβερνητική φθορά της συμπόρευσης με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την εμφάνιση ενός ευθέως ανταγωνιστικού κόμματος, του Ποταμιού, που στις Ευρωεκλογές του 2014 έλαβε 6,61%. Σε αυτές τις Ευρωεκλογές, το Κίνημα Αλλαγής προσήλθε με το πλεονέκτημα της αποχής από την εξουσία, είδε τον ΣΥΡΙΖΑ να καταρρέι και το Ποτάμι να εξαφανίζεται. Παρ'όλα αυτά, όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του αλλά έχασε και κάτι ψιλά.
4) Οι προσωπικές επιλογές της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής αποδοκιμάστηκαν έντονα από τους ψηφοφόρους του κόμματος. Η Φώφη Γεννηματά για μήνες προσπαθούσε να «κόψει» από τα ψηφοδέλτια τον Νίκο Ανδρουλάκη και την Εύα Καϊλή, οι οποίοι όμως τελικά επανεκλέγονται. Πρωτοφανής ήταν και η στήριξη της κ. Γεννηματά στην υποψηφιότητα Καμίνη, τον οποίο μέχρι και πήρε μαζί της την ώρα που ψήφιζε ενώ τον έβγαλε με το ζόρι πρώτο σε σταυρούς στο πολιτικό συμβούλιο του κόμματος. Τελικά ο Γιώργος Καμίνης λαμβάνει την 4η θέση, σημαντικά πίσω και από τον 3ο Νίκο Παπανδρέου.
5) Η προσωπική επίδοση του Νίκου Ανδρουλάκη είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Στο 71,26% της ενσωμάτωσης των σταυρών, λαμβάνει 124.134 σταυρούς και ο αριθμός αυτός ενδέχεται να προσεγγίσει τους 170.000 σταυρούς. Όταν λαμβάνεις 170.000 σταυρούς σε σύνολο 436.732 ψηφοφόρων, κάτι έχεις κάνει πάρα πολύ καλά -πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντι σου τον μηχανισμό της ηγεσίας του κόμματος.
6) Η σημαντική άνοδος της Ν.Δ, παρά την παράλληλη άνοδο ακροδεξιών σχημάτων στα δεξιά της, δείχνει ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν κέρδισε σχεδόν τίποτα από τους ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι προς το Κέντρο. Φαίνεται ότι πήγαν όλοι κατευθείαν στη Νέα Δημοκρατία χωρίς το Κίνημα Αλλαγής να καταφέρει να τους γοητεύσει.
Συνοψίζοντας, η εκλογική επίδοση του Κινήματος Αλλαγής είναι κάτι παραπάνω από μέτρια. Το Κίνημα Αλλαγής μοιάζει να έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να επαναπατρίσει ένα σημαντικό μέρος των απογοητευμένων προοδευτικών ψηφοφόρων, οι οποίοι ακόμα και τώρα που εγκατέλειψαν μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν προτίμησαν να «επιστρέψουν».
Κατά συνέπεια, οι εκλογές της 7ης Ιουλίου λαμβάνουν ιστορικό χαρακτήρα για το Κίνημα Αλλαγής ή τουλάχιστον για τη σημερινή εκδοχή του. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί το σοκ της ήττας και να κλείσει την ψαλίδα, το Κίνημα Αλλαγής έχει την ευκαιρία να πάρει κάτι παραπάνω από ότι στις Ευρωεκλογές και να εδραιωθεί ως ένα αξιοπρεπές πολιτικό αντίβαρο απέναντι στην αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία.
Αν δεν τα καταφέρει ούτε τώρα, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πότε οι συνθήκες θα μπορούσαν να είναι ακόμα ευνοϊκότερες.
