Να μην κλείσει η πόρτα στον Σταύρο Θεοδωράκη (ακόμα κι αν προτείνει κάτι ελαφρώς διαφορετικό)

25.8.17


Τον τρόπο με τον οποίο θα επιδιώξει να συμμετάσχει στις διεργασίες της Κεντροαριστεράς αναμένεται να ανακοινώσει τις προσεχείς μέρες ο Σταύρος Θεοδωράκης, σκορπίζοντας έναν κάποιο ενθουσιασμό στο (περιορισμένο) ακροατήριο της Κεντροαριστεράς.

Ο ενθουσιασμός έχει να κάνει ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια διαφαίνεται η προοπτική ενοποίησης του προοδευτικού χώρου υπό ένα ενιαίο σχήμα, αφήνοντας πίσω τη μίζερη πολυδιάσπαση και τις άπειρες «κινήσεις» και «πρωτοβουλίες».

Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, η δική μου ανάγνωση των προθέσεων του Σταύρου Θεοδωράκη μου λέει ότι αυτό που θα προτείνει θα ενοχλήσει τον ισχυρότερο πυλώνα του νέου εγχειρήματος, δηλαδή τη Φώφη Γεννηματά και τον (εξτρεμιστικό) περίγυρο της.

Νομίζω ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα θέσει ως προϋπόθεση της υποψηφιότητας του την οριστική και αμετάκλητη διάλυση όλων των σημερινών σχηματισμών υπέρ ενός νέου σχήματος χωρίς παγιωμένες ιεραρχίες ποσοστώσεις, αποδοκιμάζοντας τη στημένη τράπουλα των ισσοροπιών της υπάρχουσας Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι πολιτικά κομψό να προτείνεις μια ελαφρώς διαφορετική διαδικασία για να συμμετάσχεις. Αν θέλουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές, αξίζει να γίνουν θυσίες και υποχωρήσεις για να μπει στο κόλπο το Ποτάμι και να σταματήσει ο κατακτερματισμός του χώρου σε εγωπαθείες συνιστώσες.

Εξάλλου, η πρόταση περί αυτοδιάλυσης των σχημάτων υπέρ της ίδρυσης ενός εντελώς νέου κόμματος είναι ο μόνος δρόμος για να προχωρήσει μπροστά η νέα παράταξη. Αυτό που προτείνεται σήμερα, δηλαδή ένα πολυδαίδαλο σχήμα με...δεκάδες προέδρους και προεδρίσκους ανύπαρκτων σχηματισμών, είναι επιεικώς αστείο.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να πρυτανεύσει η λογική από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Φοβάμαι όμως ότι έχουμε υποτιμήσει το πόσο ανθεκτικοί αλλά και συχνά αδίστακτοι είναι οι κλειστοί κομματικοί μηχανισμοί.

Σήμερα, δίνω ίδιες πιθανότητες στο να πάμε σε μια ανοιχτή εκλογή με αρκετές αξιόλογες υποψηφιότητες αλλά και ίδιες πιθανότητες να τινάξουν κάποιοι τη διαδικασία στον αέρα, βλέποντας ότι τελικά δεν θα μπορέσουν να την ελέγξουν.