Δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι η μαζική συμμετοχή των πολιτών θα σημαίνει «το τέλος των μηχανισμών» και όταν βγαίνουν τα αποτελέσματα να απαξιώνεις τη βούληση 210.000 πολιτών, μόνο και μόνο επειδή το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που επιθυμούσες.
Όχι λοιπόν, το ότι πέρασε η Φώφη Γεννηματά και ο Νίκος Ανδρουλάκης στον δεύτερο γύρο δεν σημαίνει ότι όλο αυτό που πάει να ξεκινήσει είναι απλώς «εκλογές ΠΑΣΟΚ». Φαντάζομαι εξάλλου ότι όποιος σιχαίνεται το ΠΑΣΟΚ, εξ ορισμού δεν θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία, μιας και το ΠΑΣΟΚ είναι ούτως ή άλλως το σημαντικότερο μέγεθος στο χώρο.
Όχι λοιπόν, δεν γίνεται να δηλώνεις μέχρι χθες «συνιδρυτής της παράταξης» και ξαφνικά να υπονοείς ότι η ηθικά(!) ορθή στάση την επόμενη Κυριακή είναι η αποχή. Όχι, δεν υπάρχει τίποτα το ανώτερο ή το αξιέπαινο στο να επιχειρείς από χθες το βράδυ να πιέσεις για τη μη διεξαγωγή του β' γύρου.
Όχι, τίποτα δεν τελείωσε. Υπάρχει ακόμα μια μάχη και όπως ακριβώς αναμενόταν, ο αντίπαλος είναι ο ίδιος με την πρώτη Κυριακή: αυτοί που ονειρεύονται ένα μικρό και μίζερο κόμμα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των προσωπικών τους στόχων. Αυτοί που έσπευσαν χθες να φωτογραφηθούν μαζί με τη Φώφη Γεννηματά, όπως έχουν κάνει κάθε βραδιά εκλογών από το 1974 σήμερα.
Η Πολιτική δεν είναι απλώς μια πιο σύνθετη θεωρητική άσκηση σε συνθήκες εργαστηρίου, δεν είναι παιχνίδι συλλογής like στο Facebook. Η Πολιτική είναι αγώνας, είναι μάχη, είναι σύγκρουση, είναι δράση κι όχι αδράνεια.
Αυτή την Κυριακή, ξανά ραντεβού στις κάλπες.
