Το Mega υπήρξε το σημαντικότερο κανάλι της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Η ποιότητα των παραγωγών του ήταν τέτοια που κέρδιζε τις μάχες της τηλεθέασης μέχρι και πρόσφατα, προβάλλοντας μόνο επαναλήψεις.
Το Mega δεν το έκλεισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το Mega δεν το έκλεισε καν η οικονομική κρίση. Τo Mega το έκλεισαν οι μέτοχοι του. Παλιοί και νέοι. Απόλυτα συνειδητά. Η συμπεριφορά τους εις βάρος της ίδιας τους της εταιρείας είναι τόσο προκλητικά βλαπτική, που προσωπικά λίγο απορώ που η Δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρθηκε να δει τι ακριβώς συμβαίνει.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2016, η Παραπολιτική, υπό τον τίτλο «Ιστορική ξεφτίλα για την ελληνική επιχειρηματική ελίτ το δράμα των εργαζομένων του Mega», είχε σημειώσει τα εξής:
Το Mega ανήκει στις οικογένειες Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα και Ψυχάρη, κοινώς στις 3 από τις πλέον ισχυρές οικογένειες της Ελλάδας. Το να αρνούνται αυτές οι τρεις οικογένειες να τα βρουν μεταξύ τους ώστε να πληρωθούν τουλάχιστον τα δεδουλευμένα των εργαζομένων του σταθμού συνιστά ιστορική ξεφτίλα για την ελληνική επιχειρηματική ελίτ.Από τότε μέχρι σήμερα, άλλαξε λίγο η μετοχική σύνθεση του Mega αλλά περιέργως όχι και η συμπεριφορά των μετόχων του. Αν ήταν μια φορά παράλογο που οι παλιοί μέτοχοι άφηναν το καράβι τους να βουλιάξει, είναι ακόμα πιο παράλογο το ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Ιβάν Σαββίδης ξόδεψαν μερικά από τα εκατομμύρια τους για μετοχές του καναλιού, χωρίς όμως να σταματήσουν την κατρακύλα του.
Είναι ντροπή το να μην έχει να φάει ένας καμεραμάν επειδή ο Ψυχάρης, ο Βαρδινογιάννης και ο Μπόμπολας έχουν πλέον διαφορετικές προτεραιότητες και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, έστω και για το κλείσιμο του σταθμού.
Είναι εξαιρετικά πιθανό ο ιστορικός του μέλλοντος να σταθεί κάποτε στο παράδειγμα του Mega, προσπαθώντας να εξηγήσει τον βαλκανικό τυχοδιωκτισμό και τον κυνικό ανορθολογισμό της επιχειρηματικής ελίτ της Μεταπολίτευσης.
