Σημειώσεις για το πρώτο debate της Αθήνας: Το υψηλό επίπεδο του διαλόγου, o doer και ο thinker

7.2.19


Όπως είχαμε προαναγγείλει από χθες, η Παραπολιτική παρακολούθησε το πρώτο debate των υποψηφίων δημάρχων της Αθήνας στον Ιανό και το ψηφιακό της τετράδιο είναι γεμάτο με σημειώσεις.

1) Το επίπεδο της κουβέντας ήταν αρκετά υψηλό. Είναι μάλλον η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια που όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι δείχνουν να κατανοούν ότι η διεκδίκηση του δήμου της Αθήνας απαιτεί σοβαρότητα, προετοιμασία και πραγματική διάθεση διαλόγου.

2) Ανεξάρτητα με το τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι στιγμής, η αίσθηση που σου άφηνε η κουβέντα είναι ότι οι δυο βασικοί μονομάχοι είναι ο Κώστας Μπακογιάννης και ο Παύλος Γερουλάνος. Είναι όμως ακόμα πολύ νωρίς, ειδικά όταν ο Νάσος Ηλιόπουλος εύλογα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα αναγνωρισιμότητας.

3) Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι με διαφορά ο πιο «έτοιμος» υποψήφιος -κι όχι λόγω ονόματος και κομματικού μηχανισμού. Είναι πιο έτοιμος γιατί με αυτό ασχολείται εδώ και 10 χρόνια. Εκεί που άλλοι υποψήφιοι του μιλούν θεωρητικά για τα σκουπίδια ή τον φωτισμό, ο ίδιος και έχει μαζέψει σκουπίδια και έχει αλλάξει λάμπες. Η υποψηφιότητα του είναι μακράν η πιο «αυτοδιοικητική», μοιάζει ο πιο «doer» από όλους και με έναν παράδοξο τρόπο σε πείθει ότι σίγουρα θα είναι καλός και μαχητικός δήμαρχος, παρόλο που μπορεί να μην είναι φοβερά καλός ως «υποψήφιος δήμαρχος». Θα πρέπει να προσέξει λίγο την λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ γόνιμης αυτοπεποίθησης και υπερβολικής αυτοπεποίθησης.

4) Ο Νάσος Ηλιόπουλος εμφανίστηκε όσο «άγουρος» θα περίμενε κανείς στην πρώτη του εμφάνιση σε αυτό το επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, έδειξε ότι οι καλές συστάσεις που τον ακολουθούν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είναι ευγενής, πραγματικά καλοπροαίρετος και επιχειρεί πράγματι να προτείνει μια «αριστερή» εναλλακτική στη διακυβέρνηση του Δήμου. Αντιλαμβάνομαι ότι χθες πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ θα φοβήθηκαν ότι μπορεί να μείνει πίσω από τον Παύλο Γερουλάνο αλλά προσωπικά θα συνιστούσα υπομονή. Είναι σύνηθες στην Αθήνα να ξεκινούν πολύ άσχημα οι υποψήφιοι με χαμηλή αναγνωρισιμότητα και στο τέλος να κάνουν τη διαφορά.

5) Ο Παύλος Γερουλάνος απέδειξε και χθες ότι η δυναμική της υποψηφιότητας του είναι σαφώς μεγαλύτερη της συνολικότερης δυναμικής του πολιτικού χώρου του. Σε αντίθεση με το προφίλ του doer του Κώστα Μπακογιάννη, ο ίδιος προωθεί ένα προφίλ thinker, του ανθρώπου δηλαδή που επιχειρεί να θέσει τα σωστά ερωτήματα για την επόμενη μέρα της Αθήνας. Προσωπικά, αν και αναγνωρίζω ότι η πόλη χρειάζεται έναν τέτοιου τύπου υποψήφιο δήμαρχο, δεν είμαι βέβαιος ότι χρειάζεται έναν τέτοιου τύπου εκλεγμένο δήμαρχο. Τα προβλήματα της Αθήνας είναι πολλά και μεγάλα και δεν κατάφερε να τα λύσει σε ικανοποιητικό βαθμό ο σημερινός «thinker» δήμαρχος. Αντιλαμβάνομαι ότι για τον ίδιο και τις μελλοντικές πολιτικές του επιλογές θα είναι κρίσιμο να περάσει τον εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά συνιστώ αυτοσυγκράτηση καθώς ο δήμος θα πρέπει να κυβερνηθεί την επόμενη μέρα. Ήδη μοιάζουν παράταιρες με το μετριοπαθές προφίλ κάποιες επιθετικές αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις.

6) Η μεγαλύτερη έκπληξη της χθεσινής συζήτησης ήταν με διαφορά ο Νίκος Σοφιανός του ΚΚΕ. Άμεσος, λιτός, απέριττος, δωρικός. Χωρίς αστερίσκους και φανφάρες. Οι θέσεις του κόμματος του είναι πολύ καθαρές για την Αθήνα και τις εξέφρασε με απόλυτα κατανοητό τρόπο. Έχει σίγουρα να διαδραματίσει έναν πολύ θετικό ρολό στο δημοτικό συμβούλιο.