Kατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, ένας από τους βασικούς μύθους που έχουν επικρατήσει στον ελλαδικό χώρο είναι ότι η Κύπρος είναι ένα μαγικό μέρος στο οποίο «άνθρωποι σαν κι εμάς» τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα σε όλους τους τομείς.
Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαχειρίστηκε την υπόθεση του serial killer, ο οποίος και αντιπαραβάλλεται με τον τρόπο που διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση την τραγωδία στο Μάτι.
Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν πρέπει να βγάλουμε τον καπέλο στον κ. Αναστασιάδη, όπως προτείνει ο Ευτύχης Παλλήκαρης, αλλά οφείλουμε να σταθούμε κριτικά απέναντι του. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το βασικό θέμα συζήτησης στην Κύπρο είναι η απαράδεκτη δήλωση Αναστασιάδη για τα θύματα του serial killer, μιας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ατυχώς δήλωσε «έχω εκφράσει τη λύπη μου, έχω εκφράσει τη συγγνώμη μου, εμείς τολμήσαμε και ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές». Η έμφαση στην εθνικότητα των θυμάτων είναι ακόμα πιο προβληματική, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι η συγκεκριμένη υπόθεση φέρει τα χαρακτηριστικά «θεσμικού ρατσισμού» ως προς τις προτεραιότητες της Αστυνομίας του νησιού.
H συνέχεια της ανάλυσης του Μάκη Μυλωνά στην AthensVoice.
