Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη είχε αρχίσει να λαμβάνει ιδιαίτερα ενοχλητικές διαστάσεις για το καθεστώς της 21ης Απριλίου στα ξένα ΜΜΕ.Η Χούντα απαγορεύει τη μετάδοση ή ακόμα και την αναγραφή της είδησης στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Η "Υπόθεση Γεωργάκη" μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα και χρειαζόταν ένα σχέδιο που θα υποβάθμιζε την αξία του γεγονότος. Το σχέδιο καταστρώθηκε και είχε δυο στόχους :
1. Θα πρέπει να επισπευσθεί η ιατροδικαστική διαδικασία . Η ταφή του νεκρού θα πρέπει να πραγματοποιηθεί , όσο γίνεται πιο γρήγορα και μάλιστα με ανεπίσημο τρόπο , στη Γένοβα . Μια ενδεχόμενη μεταφορά της σωρού στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Κέρκυρα , θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες.
2. Η πράξη του Γεωργάκη θα πρέπει να παρουσιαστεί ως άσχετη με τα πολιτικά πράγματα και την Δικτατορία . Οφείλεται σε προσωπικούς συναισθηματικούς λόγους .
Κανένας όμως από τους δυο ευσεβείς πόθους της Χούντας δεν πραγματοποιήθηκε . Έξω από το νοσοκομείο , είχαν εγκατασταθεί φρουρές Ελλήνων και Ιταλών φοιτητών , μέρα και νύχτα , καθώς υπήρχε η πληροφορία ότι οι πράκτορες του χουντικού προξενείου σχεδίαζαν την απαγωγή της σωρού και τον κρυφό ενταφιασμό της . Το δεύτερο επιχείρημα της χούντας περί "συναισθηματικών λόγων" ήταν τόσο χαζό που κανείς ποτέ δεν το πίστεψε .
Τη αποστομωτική απάντηση στους Απριλιανούς προπαγανδιστές έδωσε ο ίδιος ο Γεωργάκης με τα δυο γράμματα που...
...άφησε στο αυτοκίνητο του , λίγο πριν βάλει τέρμα στη ζωή του . Η Αστυνομική Διεύθυνση της Γένοβας έδωσε στην δημοσιότητα τα δυο γράμματα.
Το πρώτο , σύντομο , απευθυνόταν στον πατέρα του . Υπάρχουν 2-3 εκδοχές για το ακριβές περιεχόμενο της επιστολής . Η επικρατέστερη εκδοχή είναι :
«Αγαπημένε μου πατέρα, σε παρακαλώ συγχώρα με χωρίς να κλάψης. Ο γυιός σου δεν είναι ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους ίσως με περισσότερο φόβο. Φίλησε το χώμα της πατρίδας για μένα. Μετά από τρία χρόνια καταπίεσης, δεν μπορώ ν’ αντέξω άλλο. Δεν θέλω εσύ να αντιμετωπίσης κανένα κίνδυνο γι αυτή μου την πράξη, αλλά δεν μπορώ ούτε να σκεφθώ ούτε να ενεργήσω αν δεν είμαι ελεύθερος. Ζήτω η Δημοκρατία, Κάτω η Τυραννία. Η πατρίδα μας που γέννησε την ελευθερία θα εξαφανίσει τους τυράννους.Συγχώρα με αν μπορείς , ο Κώστας σου».
Το δεύτερο γράμμα απευθυνόταν σε ένα φίλο του και είναι πραγματικά συγκλονιστικό :
Αγαπημένε μου φίλε ,
Δεν ξέρω πως να σου αρχίσω αυτό το γράμμα . Άρχισα να σου γράφω ακόμα άλλα δυο αλλά τα έσκισα . Χαίρομαι την πίστη στον Αγώνα μας και , θα ήθελα κι εγώ , να πίστευα τόσο ζωντανά , τόσο θερμά , σαν κι εσένα .
Αυτές τις ημέρες αρχίσαμε κάπως να δουλεύουμε...Αρχίσαμε να οργανώνουμε την Τοπική μας Επιτροπή καλύτερα και για μια στιγμή πίστεψα κι εγώ...
Σήμερα το βράδυ όμως , έλαβα ένα γράμμα από το σπίτι μου . Η αστυνομία έκανε την επίσκεψη της στο πατέρα μου . Ήταν όπως τα έλεγα εγώ .
Δεν έχει δικαίωμα να σκέπεται σήμερα ο άνθρωπος . Πρέπει να μπαίνει στη "γραμμή"...
Θυμάμαι μια φορά εδώ και τρια χρόνια , προτού φύγω από την Κέρκυρα , με φώναξε ο τότε διοικητής για να μου κάνει συστάσεις...Προσποιήθηκα ότι υπάκουσα και ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αηδία για τον εαυτό μου .
Σήμερα βρίσκομαι στη θέση να πω το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ , όπως έλεγε ο Καβάφης . Αυτή τη φορά δεν θα το βάλω στα πόδια...
Η πράξη μου αυτή δεν θέλω να θεωρηθεί ηρωική . Ξέρω πώς στην Ελλάδα θα θεωρηθεί σαν "ανθελληνική" ενέργεια . Ίσως πάλι να ξυπνήσει μερικούς και να δείξει σε τι χρόνια ζούμε . Κάτω από ποιους ζούμε...
Δεν θέλω να γράψω πομπώδεις φράσεις . Ο δικός μας σκοπός , δεν τις έχει ανάγκη.
Συγχώρεσε με , αν μπορείς
Κώστας
Υστερόγραφο : Είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα α, οι Ευρωπαϊκοί Λαοί , θα καταλάβουν πως ένα φασιστικό καθεστώς όπως αυτό της Ελλάδας , στηριγμένο στα τανκς , δεν αποτελεί μόνο ντροπή για την αξιοπρέπεια τους , ως ελεύθερων ανθρώπων , αλλά επίσης μια συνεχή απειλή για την ίδια την Ευρώπη...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
