«Αν ο κ. Ραγκούσης είχε κάνει τις αλλαγές του τον Νοέμβριο, η όποια σύγκρουση δεν θα είχε επιφέρει καίρια πλήγματα στην βασική εγχώρια «βιομηχανία», δηλαδή τον τουρισμό, ούτε θα είχε αποτελειώσει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό», λέει ο Σ.Κ.
Μα η ελληνική εμπειρία λέει ότι αυτός ο Νοέμβριος δε θα ερχόταν ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για την ανάλογη κριτική για χρονική αστοχία προς την κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Τόσα χρόνια δεν κάνουμε κριτική στις ελληνικές κυβερνήσεις για συνεχή αναβλητικότητα και υποταγή στο πολιτικό κόστος; Αυτή η συνταγή δεν οδήγησε στην κυριαρχία των συντεχνιών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και κοινωνίας με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό επάλληλων ολιγοπωλίων; Μια παρατήρηση όμως του Σ. Κ. είναι απολύτως σωστή. Το ότι δύο υπουργοί δεν μπορούν μόνοι τους χωρίς ευρύτερη στήριξη από την κοινωνία να φέρουν σε πέρας τέτοια εκρηκτικά εγχειρήματα.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Περικλή Βασιλόπουλου
εδώ.
