Οι αντίπαλοί μας επιμένουν στην αφήγηση για τις αιτίες της κρίσης, στην αφήγηση της τεμπέλικης Ελλάδας, που πρέπει να σταματήσει να ζει εις βάρος των εργατικών Ευρωπαίων. Εμείς έχουμε μια διαφορετική αντίληψη.
Πρώτον γιατί αυτοί οι τεμπέληδες Έλληνες που ζούσαν ζωή χαρισάμενη καταναλώνοντας δανεικά, δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό που υπήρξε, μετά...
...από δεκαετίες διακυβέρνησης των δύο πρώην πια μεγάλων κομμάτων, ήταν μια στρεβλή ανάπτυξη. Με τεράστια κέρδη, νομίμως αφορολόγητα, με μαύρο πολιτικό χρήμα για τα κόμματα εξουσίας, που επί δεκαετίες έπαιρναν, όπως οι ίδιοι οι επιτελείς της Siemens μας αποκάλυψαν, το 3% των προμηθειών κατευθείαν για τα κομματικά τους ταμεία, πέραν των δώρων που έκαναν στο πολιτικό προσωπικό. Με γιγάντιες συμβάσεις δημοσίων έργων και προμηθειών, με τεράστιες μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα. Όλα αυτά εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Με ένα πελατειακό κράτος που στήθηκε κυρίως με τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Με το πάρτι των Ολυμπιακών αγώνων, της μεγάλης αυτής ιδέας που μας πλημμύριζε με ενθουσιασμό την προηγούμενη δεκαετία και όσοι τολμούσαμε να πούμε ότι είναι λάθος, μας έστηναν στη γωνία, ούτε λίγο ούτε πολύ, λέγοντας ότι είμαστε ανθέλληνες που δεν θέλουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με όλες αυτές τις μίζες της διαφθοράς και της διαπλοκής, που μετέτρεπαν ένα διαρκές πλεόνασμα ανάπτυξης σε καταθέσεις λίγων και ισχυρών σε τράπεζες της Ελβετίας και όχι σε απόθεμα κοινωνικό, σε υποδομές κοινωνικές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις σήμερα να αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών με καλύτερους όρους την κρίση.
Σχόλιο Παραπολιτικής: Πώς γίνεται να λες ότι δεν υπήρξαν τεμπέληδες Έλληνες και ταυτόχρονα να καταγγέλλεις την ύπαρξη πελατειακού κράτους; Οι πολίτες-πελάτες που προσλαμβάνονταν στο Δημόσιο δεν ήταν τεμπέληδες Έλληνες που πληρώνονταν από τον φθηνό δανεισμό που χρηματοδοτούσε το ελληνικό Κράτος;
