Δυστυχώς, η κυβέρνηση απέναντι στους παράνομους "ασθενείς-αδειούχους-απεργούς" του Μετρό, επέλεξε, προχωρώντας στην εφαρμογή του μέτρου...
...της επίταξης υπηρεσιών, να δράσει "εξόχως" παράνομα.
Η επίταξη υπηρεσιών αποτελεί κατ' ουσίαν παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της απαγόρευσης της αναγκαστικής εργασίας (υπ’ αριθ. 29 Δ.Σ.E. του 1930 περί αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, υπ’ αριθ. 105 Δ.Σ.E. περί καταργήσεως της αναγκαστικής Εργασίας του 1957 κ.λπ.).
Για το λόγο αυτό, οι διεθνείς συμβάσεις εργασίας δέχονται εξαιρέσεις μόνο σε περιπτώσεις ανώτερης βίας (πόλεμος, καταστροφές ή απειλές καταστροφών, όπως πυρκαγιές, πλημμύρες, λιμοί, σεισμοί, επιδημίες κλπ.), ρητώς δε αποκλείουν τη χρησιμοποίηση της αναγκαστικής εργασίας "ως μέτρο κολασμού για τη συμμετοχή σε απεργία".
Πέραν αυτού με τις διατάξεις του Ν. 3536/2007 έχει οριστεί ότι «έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Αυτό σημαίνει ότι το μέτρο της επίταξης για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών σε περίοδο ειρήνης επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο α) για αμυντικές ανάγκες β) για ανάγκες που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές και γ) λόγω κινδύνων της δημόσιας Υγείας.
Η κυβέρνηση προτίμησε την παρανομία, αντί θαρραλέα κι έντιμα να προχωρήσει στην εφαρμογή του Συντάγματος και το Νόμου. Τι έπρεπε δηλαδή να κάνει;
α) Να εφαρμόσει το άρθρο 14 § 10 περίπτ. ε' Ν. 1264/1982 που ορίζει ότι οι συνδικαλιστές απολύονται "Όταν εξακολουθούν να συμμετέχουν σε απεργία που κρίθηκε με δικαστική απόφαση μη νόμιμη ή καταχρηστική" (εδώ έχουμε μέχρι στιγμής όχι μία αλλά τρεις αποφάσεις που έκριναν την απεργία του Μετρό παράνομη.
β) Να καταθέσει αγωγές αποζημίωσης κατά των συνδικαλιστικών φορέων που παρανόμως απεργούν και κατά των ίδιων των συνδικαλιστών ζητώντας την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη το Μετρό από την 8ήμερη παράνομη απεργία. Εάν σπάσω ένα μηχάνημα επικύρωσης εισιτηρίων αξίας κάποιων δεκάδων ευρώ, η εταιρεία οφείλει, και καλά θα κάνει, να ζητήσει δικαστικά να την αποζημιώσω. Τώρα που καθημερινώς η εταιρεία χάνει κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ εξ αιτίας δικαστικώς αναγνωρισμένης παράνομης πράξης, περιέργως δεν κάνει τίποτε!
γ) Να στραφεί κατά της διοίκησης του Μετρό αστικά και ποινικά : 1) Γιατί καθυστέρησε να προσφύγει έγκαιρα δικαστικώς για να κηρυχθεί η απεργία παράνομη, 2) Γιατί συνήργησε με πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων της στην κατασκευή "απεργών-μαϊμού", ώστε η συντριπτική πλειοψηφία τους να αμείβεται (εδώ προκύπτει και αδίκημα απάτης). 3. Γιατί ήδη δεν έχει, ως όφειλε, προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την απόλυση των παρανομούντων συνδικαλιστών και την κατάθεση κατ' αυτών αγωγών αποζημίωσης.
δ) Να έχει ήδη ενημερώσει τους "απεργούς" ότι έχουν χάσει 8 ημέρες άδειας με αποδοχές, δεδομένου ότι οι ημέρες συμμετοχής σε παράνομη απεργία αφαιρούνται από την ετήσια άδεια.
ε) Να ανακοινώσει ότι προχωρεί άμεσα στην τροποποίηση επί του Ν. 1264/1982 σε ό,τι αφορά στις απεργίες στο δημόσιο τομέα, έτσι ώστε να γίνουν πιο αυστηρές οι συνέπειες από την παραβίαση του νόμου.
Αυτές είναι οι ενδεδειγμένες ενέργειες στις οποίες η κυβέρνηση όφειλε άμεσα ήδη να έχει προχωρήσει, εάν ήθελε να κάνει νόμιμα, έντιμα και θαρρετά τη δουλειά της κι αν ήθελε να συγκρουστεί ουσιαστικά με τα συνδικαλιστικά κατεστημένα και με τις συνέργειες διοικήσεων ΔΕΚΟ κι αμαρτωλού συνδικαλισμού.
Δυστυχώς, ακόμα μια φορά, ο κομπογιαννιτισμός επικράτησε.
