«Φοβάμαι ότι τελικά θα μείνουμε στην Ευρωζώνη μόνο για να πληρώνονται οι ημέτεροι σε ευρώ»

(...)Τα αιτήματα όλων των παραπάνω συντεχνιών, οι οποίες τάχα υποστηρίζουν το δημόσιο συμφέρον, ενώ η αλήθεια είναι ότι είτε από πλάνη είτε από φιλοτομαρισμό, το υπονομεύουν, σιγοντάρει και η Αριστερά. Η παράταξη που κλαυθμυρίζει για την ύφεση δεν χάνει ευκαιρία να καταγγείλει κάθε επένδυση που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να υποστηρίξει κάθε «κινητοποίηση» που οδηγεί σε καταστροφές δημόσιας περιουσίας ή ακόμη και σε φονικές ενέργειες, όπως στη Χαλκιδική, να βάλει πλάτη σε κάθε αίτημα πληρωμής εξωφρενικών προνομίων από την τσέπη του φορολογουμένου.

Αν το πράγμα σταματούσε...



...εδώ, θα υπήρχε ελπίδα. Όπως αποδεικνύεται όμως τον τελευταίο καιρό, ούτε η κυβέρνηση, με λίγες εξαιρέσεις, διαφέρει ουσιωδώς. Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι οι μετακλητές θέσεις στο Δημόσιο μοιράζονται με τη γνωστή αναλογία 4-2-1, χωρίς καμία πρόνοια αξιοκρατίας. Τα αμαρτωλά stage επανέρχονται από το παράθυρο, η ΕΡΤ ξεχειλίζει πια από προσωπικό ειδικών θέσεων, την ώρα που ανταποκριτές διορίζονται σε απίθανα μέρη. Με δεδομένη την αγωνία της αλλοπρόσαλλης Ευρώπης να μην ξανανοίξει το «ελληνικό ζήτημα», εκμεταλλεύονται την υποχωρητικότητα της τρόικας και αναβάλλουν όσες μεταρρυθμίσεις μπορούν.

Αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, τότε πολύ φοβάμαι ότι ο μοναδικός λόγος που θα μείνουμε τελικά στην Ευρωζώνη είναι για να πληρώνονται οι ημέτεροι σε ευρώ και όχι σε δραχμές. Και ο μοναδικός λόγος που αυξάνεται το ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα, πέραν φυσικά των χαμηλών επιτοκίων των Κεντρικών Τραπεζών, δεν είναι ότι έχουμε καμία πρόθεση να γίνουμε μία λειτουργική χώρα, αλλά ότι είμαστε απλά μία φθηνή χώρα.

Ένα εξαιρετικά δίκαιο άρθρο του Νίκου Χρυσολωρά στην Καθημερινή εδώ.