Κάνει τον γύρο των social media άλλη μια βαθύτατα βλακώδης δήλωση υπουργού της κυβέρνησης, Αυτή του Αργ. Ντινόπουλου, που πρόκειται να αγωνιστεί για να μην μειωθούν ακόμη και μη παραγωγικές θέσεις μισθοδότησης υπαλλήλων από το δημόσιο, προκειμένου να μην αυξηθεί και άλλο η ανεργία.
Πιστεύω πως η δήλωση προσλαμβάνεται τελείως λανθασμένα από την κοινή γνώμη, ως ψηφοθηρική λαϊκιστική προσέγγιση ενός κομματικού συστήματος, του οποίου η ισχύς και μακροημέρευση βασίζεται στην πελατειακή σχέση του με τους ψηφοφόρους και κυρίως με αυτούς που έχει διορίσει το ίδιο στο δημόσιο.
Και υπό την έννοια αυτή είναι αναγκαίο κακό, στην πορεία σωτηρίας της χώρας. Κάτι που θα εξαλειφθεί σιγά σιγά, με το πέρασμα του χρόνου και που σήμερα πρέπει οπωσδήποτε να ανεχθούμε. Άλλωστε για να σώσουν την πατρίδα τα συγκεκριμένα κόμματα πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν. Και με τέτοιο κακό λαό, που μόνον από αυτά καταλαβαίνει, μόνον έτσι, με τον λαϊκισμό και την χρήση των μεθόδων που πιάνουν στην πιάτσα μπορούν να επιβιώσουν, για να καταφέρουν να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο τους.
Έτσι μάλλον πρέπει να σκέφτονται αυτοί που στηρίζουν την κυβέρνηση ως κακή μεν αλλά ως ότι καλύτερο διαθέτουμε δε. Οι λεγόμενοι και αυτοαποκαλούμενοι ρεαλιστές - μεταρρυθμιστές. Και σε αυτούς απευθύνεται η ανάρτηση.
Οι καλοί και μάλλον καλοπροαίρετοι αυτοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, όμως, κάτι βασικό, κάτι που φαίνεται πλέον και δια γυμνού οφθαλμού. Ότι αυτή η πρακτική των κυβερνώντων, πρακτική άνευ όρων στήριξης του δημόσιου τομέα από το κομματικού κράτους, δεν είναι αποτέλεσμα πρόσκαιρου συμβιβασμού με μια αναπόφευκτη πραγματικότητα,δεν είναι τακτικισμός, στην πορεία προς την επίτευξη ενός άλλου, σημαντικότερου στόχου, αλλά αντίθετα πιστή εφαρμογή εδραιωμένων αυτοτελών αντιλήψεων.
Ο Ερμιππος υπογράφει ένα από τα καλύτερα άρθρα του τελευταίου καιρού εδώ.
