Παρακολουθώ τις εσωκομματικές διεργασίες στη Νέα Δημοκρατία και ως σχετικά αντικειμενικός παρατηρητής καταλήγω στο ότι η πάλαι ποτέ κραταιά συντηρητική παράταξη έχει εθιστεί στον ανταρτοπόλεμο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμα και τώρα, διαπιστώνω ότι τα περισσότερα στελέχη αρνούνται να αποδεχθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει για να μείνει και κινούνται ακόμα σε μια κοντόφθαλμη τακτική εύρεσης ενός «αντί-Τσίπρα» ενώ τοποθετούνται σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους εναντίον της κυβέρνησης, λες και βρισκόμαστε ακόμα σε προεκλογική περίοδο.
Όπως έγραφα και τις προάλλες, ήρθε η ώρα να κατανοήσουν στη Νέα Δημοκρατία τι τους συνέβη τον Μάιο του 2012. Από τότε μέχρι και σήμερα, η ιστορική συντηρητική παράταξη πολιτεύεται με μοναδική θέση το «ψηφίστε μας με κλειστή μύτη για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ», κάτι που της έχει εξασφαλίσει συνεχείς καθαρές ήττες.
Αν εκλέξουν τελικά αρχηγό στη λογική του «σε 6 μήνες θα πέσει ο Τσίπρας λόγω των σκληρών μέτρων», θα κάνουν μια ακόμα τρύπα στο νερό και αργά ή γρήγορα θα κοιτάζουν πάλι το ταβάνι μουρμουρίζοντας «μα γιατί χάσαμε πάλι με τόσες μονάδες;».
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μετατραπεί σε ένα κανονικό δεξιό κόμμα που δεν ετεροπροσδιορίζεται και να πάψει να αυτοπροτείνεται στους πολίτες ως ένας φθαρμένος μηχανισμός «κανονικής» διακυβέρνησης.
Αν εκλέξουν τελικά αρχηγό στη λογική του «σε 6 μήνες θα πέσει ο Τσίπρας λόγω των σκληρών μέτρων», θα κάνουν μια ακόμα τρύπα στο νερό και αργά ή γρήγορα θα κοιτάζουν πάλι το ταβάνι μουρμουρίζοντας «μα γιατί χάσαμε πάλι με τόσες μονάδες;».
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μετατραπεί σε ένα κανονικό δεξιό κόμμα που δεν ετεροπροσδιορίζεται και να πάψει να αυτοπροτείνεται στους πολίτες ως ένας φθαρμένος μηχανισμός «κανονικής» διακυβέρνησης.