Ξεπερασμένη και ανεπίκαιρη η ιστορικά μοιραία σύγκρουση ΓΑΠ-Βενιζέλου

16.1.17


Όπως ακριβώς είχε εγκαίρως προβλέψει η Παραπολιτική, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποδέχθηκε, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, την ένταξη του Γιώργου Παπανδρέου στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και περιορίστηκε απλώς σε κάποιες...παραδοσιακές μπηχτές. Τίποτα το μη αναμενόμενο.

Αυτό που προσωπικά μου προκαλεί τεράστια εντύπωση είναι ότι για κάποιους οι πληγές του 2007 δεν έχουν κλείσει, παρά το τεράστιο κόστος που είχαν για την προοδευτική παράταξη και για τη χώρα. Οι ταλιμπάν και των δυο πλευρών παραμένουν...ταλιμπάν και συνεχίζουν να ασχολούνται ο ένας με τον άλλον, λες και σήμερα υπάρχει κανα δίλημμα "ΓΑΠ ή Βενιζέλος".

Θα περίμενα ότι όλοι μας θα έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι ουδέποτε εκείνη η σύγκρουση θα έπρεπε να είχε διεξαχθεί σε τόσους υψηλούς τόνους, καθώς οι μόνο κερδισμένοι ήταν προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που είδαν τη συσπείρωση των υποστηρικτών τους να εκτοξεύεται.

Όλοι οι άλλοι μακροπρόθεσμα χάσαμε. Αξιόλογοι άνθρωποι της μιας πλευράς δαιμονοποιήθηκαν από την άλλη, τυχοδιώκτες αποθεώθηκαν στο όνομα της "αφοσίωσης" τους στον έναν ή τον άλλον ηγέτη, συλλογικές επιτυχίες του κόμματος κρίθηκαν "προσωπικές" και δεν στηρίχθηκαν συλλογικά κ.π.λ. Η Παραπολιτική δεν βγάζει την ουρά της απέξω και -εκ των υστέρων- αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί για τη συμμετοχή στο πάρτι των κραυγών.

Σήμερα, η προοδευτική παράταξη δεν βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα "ΓΑΠ ή Βενιζέλος" αλλά στο δίλημμα "μίζερη επιβίωση ή ουσιαστική πολιτική παρουσία". Το ζήτημα δεν είναι ποιος εκπρόσωπος του παρελθόντος μπορεί να μας εκφράσει σήμερα αλλά ποια ομάδα στελεχών θα διεκδικήσει την τελευταία ευκαιρία του χώρου να υπάρχει και στο μέλλον...