Χθες, ομάδα κουκουλοφόρων, σε πρόδηλα εντεταλμένη υπηρεσία, βανδάλισαν τα γραφεία μιας ιστορικής εφημερίδας της χώρας. Σήμερα, κανείς δεν μοιάζει να προβληματίζεται ιδιαίτερα, το γεγονός αντιμετωπίζεται περίπου ως...φυσιολογικό.
Είναι πολύ πιθανό οι κουκουλοφόροι αυτοί να εκπροσωπούν κάποια οργανωμένη ομάδα χούλιγκαν, η οποία με τη σειρά της εκπροσωπεί επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία με τη σειρά τους βρίσκονται σε σύγκρουση με άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία επίσης συνδέονται με ομάδες χούλιγκαν. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Εξάλλου, πριν λίγο καιρό άλλες ομάδες επιτέθηκαν στα γραφεία άλλης ιστορικής εφημερίδας. Μικρή σημασία έχει λοιπόν το χρώμα της φανέλας ή της κουκούλας.
Σημασία έχει ότι συνηθίσαμε πια. Δεν μας τρομάζουν οι εικόνες δημοσίων βανδαλισμών, δεν μας τρομάζει οι ταυτίσεις επιχειρηματιών-κομμάτων-ποδοσφαιρικών ομάδων και ομίλων ΜΜΕ. Δεν μας προβληματίζει το ότι αυτού του τύπου οι κοινωνικοπολιτικές δυναμικές αναπτύσσονται κυρίως σε αναπτυσσόμενες ή και τριτοκοσμικές χώρες.
Αντί να λύσουμε το πρόβλημα με θεσμούς και κανόνες, μοιάζουμε να προτιμούμε να διαλέξουμε πλευρά. Τόσο μας κόβει, τόσο μυαλό βάλαμε μετά από τόσα χρόνια μιζέριας και εσωστρέφειας. Δεν υπάρχουν νικητές στους εμφυλίους, δεν υπάρχουν κερδισμένοι πάνω στα συντρίμμια.
Θα μείνουμε θεατές στην ουκρανοποίηση του τόπου μας; Αυτό αξίζει στην Ελλάδα του 2017;
