Το φαινόμενο έχει ήδη παρατηρηθεί από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, όταν για πρώτη φορά τα «κομματικά χρίσματα» έπαψαν να υπάρχουν κι έτσι σε κάθε δήμο εμφανίστηκαν υπερβολικά πολλές δημοτικές παρατάξεις.
Τώρα όμως με τον Κλεισθένη, οι κάθε λογής τυχοδιώκτες έχουν ένα επιπλέον κίνητρο. Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής στους ΟΤΑ, κανείς δεν...περισσεύει στην προσπάθεια του νικητή να σχηματίσει πλειοψηφία στο δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο.
Το κάθε μαγαζάκι μπορεί τώρα να «πουληθεί» στον νικητή. Η ξεφτίλα του να κατέβεις και να πάρεις 3%-4% μπορεί να...θεραπευτεί αν είσαι εσύ ο ένας δημοτικός/περιφερειακός σύμβουλος που θα εκλέξει η παράταξη σου κι έτσι μπορέσεις να λάβει μέρος στο πατροπαράδοτο «μπαλαμούτι».
Είσαι ένας ισχυρός επιχειρηματίας στην περιοχή; Είσαι αρχισυνδικαλιστής και έχεις «μπετό» ορισμένα ψηφαλάκια; Είσαι μέλος κάποιας γνωστής ή μεγάλης οικογένειας; Φτιάξε μια παράταξη, χάλασε μερικά λεφτά για διαφημίσεις στο Facebook και την επομένη των εκλογών διαπραγματεύσου σκληρά για το δικό σου κομμάτι από την πίτα της εξουσίας.
Εύχομαι ειλικρινά, μετά το τσίρκο αυτών των αυτοδιοικητικών εκλογών, να συνειδητοποιήσουν και οι τελευταίοι εμμονικοί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί η απλή αναλογική να είναι θεωρητικά μια καλή ιδέα αλλά σε χώρες όπως η Ελλάδα η εφαρμογή της λαμβάνει αποκρουστικά πελατειακά χαρακτηριστικά.
Δεν ευνοεί τη συνεννόηση αλλά το πλέον χυδαίο παλαιοκομματικό αλισβερίσι.
