Οι τρεις βασικοί λόγοι που δεν μπορεί να υποστηριχθεί η Νέα Δημοκρατία σε αυτές τις Ευρωεκλογές

22.5.19


Πάγια άποψη της Παραπολιτικής είναι ότι στις Ευρωεκλογές ψηφίζουμε για την Ευρώπη. Οι Ευρωεκλογές δεν είναι ούτε δημοψήφισμα ούτε δημοσκόπηση. Είναι η στιγμή που εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες έχουν την ευκαιρία να καθορίσουν το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον τους.

Μέσα από μια σειρά στοχευμένων αναρτήσεων, η Παραπολιτική σε αυτές τις Ευρωεκλογές θα πάρει θέση. Ξεκινήσαμε παραθέτοντας τρεις βασικούς λόγους για τους οποίους σε αυτές τις Ευρωεκλογές δεν μπορεί να υποστηριχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι η σειρά της Νέας Δημοκρατίας.

1ος λόγος: Ψήφος στη Νέα Δημοκρατία σημαίνει ψήφος στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και στήριξη στην υποψηφιότητα του Μάνφρεντ Βέμπερ για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ίδια όμως η υποψηφιότητα του κ. Βέμπερ επιβεβαιώνει τα τεράστια αδιέξοδα με τα οποία είναι αντιμέτωπο το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα της Ευρώπης.

Ο Μάνφρεντ Βέμπερ είναι ένας πολιτικός ιδιαίτερα χαμηλού διαμετρήματος, που κινείται στα όρια του ευρωσκεπτικισμού. Τάσσεται υπέρ της περιορισμένης αναδιανομής του πλούτου εντός της Ευρωζώνης και υπέρ της λιγότερης αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού. Η υποψηφιότητα του επιλέχθηκε μπας και περιοριστούν οι απώλειες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος προς τα δεξιά και επειδή λόγω του ότι δεν αποτελεί κάποιο σπουδαίο πολιτικό μέγεθος μπορεί εύκολα να «θυσιαστεί» υπέρ ενός μεγάλου συνασπισμού με τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους.

2ος λόγος: Η προεκλογική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορική διαδρομή της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης της χώρας. Ένα τυφλό αντιΣΥΡΙΖα μένος και τίποτα άλλο. Από την προβολή του μέτριου Βέμπερ ως Μεσσία που θα μας σώσει από τα πρωτογενή πλεονάσματα, μέχρι την κοτερολόγια και τα fake news για την οικογένεια Τσίπρα, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εξέπεμψε ένα τεράστιο εκνευρισμό και μια φοβερή λύσσα για τη νίκη. Κανείς δεν έχει να θυμηθεί μια σοβαρή θέση των μετριοπαθών στελεχών του κόμματος για την Ευρώπη αλλά όλοι θυμούνται κάποια από τις πολλές ακραίες δηλώσεις του ακροδεξιού αντιπροέδρου του κόμματος. Έχουμε ακούσει την άποψη του Άδωνι μέχρι και για τους βαθμούς που (δεν) μας έδωσε η Βόρεια Μακεδονία στην Eurovision και δεν έχουμε δει σχεδόν καθόλου τη Ντόρα, τον Δένδια, τον Χατζηδάκη και άλλους.

Όλα δείχνουν ότι στη Νέα Δημοκρατία πράγματι είχαν πιστέψει ότι προηγούνται 15-20 μονάδες και είχαν πράγματι θεωρήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να εξαφανιστεί. Ίσως γιατί διαβάζουν μονάχα τις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες που τους αποθεώνουν. Ίσως γιατί πιστεύουν ότι το τι γράφουν 15-20 παλαβοί στα social media είναι αυτό που πράγματι συζητά η μέση ελληνική οικογένεια.

3ος λόγος: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει όμηρος της προσωπικής του έπαρσης και της αδυναμίας του να ελέγξει τα άγρια ένστικτα του κόμματος του. Ξεκίνησε να σαρώσει στις Ευρωεκλογές και κατάφερε ο ίδιος να καταστήσει ως talk of the town το αν μπορεί πράγματι να γίνει πρωθυπουργός. Οι προσωπικές του γκάφες είναι αυτές που έβαλαν ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι. Είναι η δική του μοιραία απόφαση να θέσει το κόμμα «σε προεκλογική ετοιμότητα» εδώ και 3 χρόνια αντί να προσπαθήσει να το αλλάξει και να το ανανεώσει.

Όλα δείχνουν ότι είναι τόσο βαθύς ο ελιτισμός του που αποτυγχάνει να τον κρύψει, έστω για τα μάτια του κόσμου. Δεν διεκδικεί με ταπεινότητα την ψήφο μας αλλά αντίθετα μοιάζει να θεωρεί ότι μας κάνει και χάρη που ασχολείται με εμάς, τους φτωχούς και άσχημους ιθαγενείς. Το ότι επιχειρεί να εκφράσει μια κοινωνία την οποία εμφανώς δεν γνωρίζει είναι σχεδόν θεμιτό. Το πρόβλημα είναι ότι το προσπαθεί με έναν τρόπο φανερά σκηνοθετημένο από άλλους και με φοβερά βαρύγδουπα τσιτάτα που δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα που έχουν σχηματίσει οι πολίτες γι' αυτόν. Πολιτεύεται ως φοβερά «πολύς» αλλά προς το παρόν μοιάζει λίγος.