Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία χθες το βράδυ στο κέντρο του κέντρου της Πάτρας. Την τράβηξα όχι τόσο για να τη δημοσιεύσω όσο για να πειστώ ότι πράγματι έβλεπα μπροστά μου έναν τόσο μεγάλο όγκο σκουπιδιών.
Το μεγάλο μου παράπονο δεν είναι η υλοποίηση του project «μια χωματερή ανά γειτονιά». Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι στο τέλος αυτής της κρίσης, ξανά κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Ούτε αυτοί που καταλαμβάνουν παράνομα τα αμαξοστάσια και τους ΧΥΤΑ, ούτε αυτοί που πληρώνονται και...απεργούν αλλά και ούτε θα δεχθούν την παραμικρή κριτική δικαστές και αστυνομικοί που δεν παρεμβαίνουν.
Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι στο τέλος τη μάχη θα την κυβερνήσουν οι συμβασιούχοι-εκβιαστές, οι οποίοι αντί να έχουν κυρώσεις για την τρομακτικά αντιεπαγγελματική συμπεριφορά τους, θα πριμοδοτηθούν με τόσα πολλά μόρια ώστε να αποκλειστεί οποιοσδήποτε άνεργος επιχειρήσει να βρει μια θέση μόνιμου υπαλλήλου στις υπηρεσίες καθαριότητας.
Δεν βρωμάνε τα σκουπίδια. Βρωμάνε οι αρρωστημένες νοοτροπίες του πελατειακού κράτους -που δεν λέει με τίποτα να πεθάνει.
