Η επέτειος της 25ης Μαρτίου: μια παλιά συνταγή σε νέα χρήση

25.3.12

Μεγάλωσα σε μία εποχή που το ζητούμενο ήταν να μην γίνονται παρελάσεις. Η απαξίωση των συμβόλων της εξουσίας περνούσε μέσα από τη μη συμμετοχή.

Σήμερα, η επαναστατική γυμναστική περιλαμβάνει ανοιχτές παλάμες, γιαούρτια και μερικά ζαρζαβατικά απέναντι σε σύμβολα που έχουν προ καιρού καταρρεύσει στη συνείδηση των Ελλήνων. Έτσι, στα «προσεχώς» η φετινή 25η Μαρτίου αναμένεται να αποτελέσει ένα σύγχρονο πεδίο αντιπαράθεσης, ένα είδος...


...πανελλαδικής λαϊκής συνέλευσης όπου δια βοής θα εκφραστεί ο λαός και θα επιβληθεί η Δημοκρατία.

Ποιών η Δημοκρατία;

Την ώρα που οι εθνικοπατριωτικές κορώνες συναντιούνται με τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδεοληψίες, την ώρα που το δικαίωμα για διαμαρτυρία συναντιέται με τη διατήρηση προνομίων και κεκτημένων, πρέπει να αναρωτηθούμε ειλικρινά για το σκηνοθέτη και τα κίνητρά του.

Είναι η αγανάκτηση επί δικαίων και αδίκων; Είναι η μετάθεση της ευθύνης στην αυλή του γείτονα; Είναι η ισχυρή αστυνόμευση που θα δικαιώσει το ιπτάμενο ζαρζαβατικό; Ή μήπως είναι η ανάγκη για νέους ήρωες σε μία νέα εποχή;

Μια ενδιαφέρουσα οπτική από τον Θανάση Οικονόμου εδώ.