Διαβάζοντας τη συνέντευξη του κ. Δραγασάκη, ομολογώ ότι...
...δεν διέκρινα κάποια ιδιαίτερα «μεγάλη στροφή», πόσο μάλλον «του ΣΥΡΙΖΑ». Ο κ. Δραγασάκης, κ. Παπαδημούλης (εδώ) και μερικά ακόμα στελέχη της Κουμουνδούρου εκφράζουν δειλά-δειλά εδώ και λίγο καιρό κάποιες απόψεις που προσεγγίζουν τον χώρο του Κέντρου κι απέχουν έτη φωτός από τις απόψεις των διαφόρων Λαφαζάνηδων.
Παρ' όλα αυτά, οι τοποθετήσεις αυτές δεν έχουν καταφέρει να γίνουν κυρίαρχες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα να συνεχίζει να πρωτοστατεί σε μια στείρα ρητορική καταγγελίας των πάντων, αποφεύγοντας πάντοτε συνειδητά να αποσαφηνίσει τις δικές του προτάσεις. Κατά συνέπεια, τα περί «μεγάλη στροφής» που γράφει το ΒΗΜΑ, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, τουλάχιστον προς το παρόν.
Τέλος, αξίζει να σταθούμε λίγο και στη σκοπιμότητα ενός τέτοιου πρωτοσέλιδου, πόσο μάλλον όταν ανήκει σε μια εφημερίδα που τα τελευταία χρόνια έχει θυσιάσει το κύρος της στον βωμό των συμφερόντων των ιδιοκτητών της, μιας εφημερίδας που ιστορικά εκπροσωπούσε τον χώρο της Κεντροαριστεράς στον οποίο πλέον όμως θεωρείται μάλλον κόκκινο πανί.
Η σημερινή κίνηση του ΒΗΜΑτος ενδεχομένως να δείχνει ότι η ιδιοκτησία του εκτιμά ότι η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει, ενδεχομένως να αποτελεί ένα κάποιου τύπου μήνυμα στον Αντώνη Σαμαρά τον οποίο με πάθος υποστηρίζει ή τέλος μπορεί απλώς να αποτελεί μια προσπάθεια καπελώματος του δημοσίου διαλόγου, στη λογική του «ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει επειδή το γράφουμε/'θέλουμε εμείς».
Όπως και να έχει, το μόνο βέβαιο είναι ότι σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που παύουν να φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ κι αρχίζουν να αναρωτιούνται αν από εκεί μπορεί να προκύψει κάτι καλό για τη χώρα. Μακάρι από όλη αυτή τη διαδικασία να κερδίσει κάτι και η χώρα, σε πρώτη φάση κάτι όπως η διακοπή διαφόρων ανόητων συζητήσεων που φτάνουν μέχρι τον...Εμφύλιο!
